Çocukluğumuzun yazlarında abim, marangozhanedeki atıklardan arabalar, kamyonlar yaptırırdı. Abimin kaptan şoför, kuzenimin muavin (co-pilot mu desem, daha havalı duruyor) benim de sürücü mahalli yolcusu (VIP) olduğum kamyonculuk oyunu, tatilin köyde geçen süresi boyunca devam ederdi. Köyden ve köylülükten o zaman bile hiç hazetmediğimden, bana işkence gibi gelen o bol sinekli, elektriksiz, sıcak günlerin arasından bu oyunlar, en eğlenceli anlar olarak kazınmış aklımın bir köşesine.
Bugün yolumun üstündeki ahşap kamyonu görünce, bir an kulağıma taa o yıllarda, amcamların bir kayıt cihazı vasıtasıyla kamyonculuk oyunu sırasında kaydettikleri, abim ve kuzenimin çocukluk sesleri geldi. Gülümsedim.
Bu arada abim büyüdü, doktor adam oldu. Kanımca gönlünden hala kocaman bir tır kullanmak isteği geçmektedir ara ara!
#hikayeliküçükşeyler