‘Az’ın çok’ olmadığı tek şey.
Çocuktum, ufacıktım, camdan giren arıyı çok sevmiştim. Daha da çok sevebilmek için arıyı kibarca yakaladım ve avcumun içine alıp sevgiyle -ama tüm gücümle- sıkmaya başladım. Ben avcumu sıktıkça, o beni soktu, arı soktukça ben avcumda onu daha da çok sıktım. Arım çok geçmeden aşırı doz sevgiden öldü, ben bir süreliğine elimi kullanamaz hale geldim.
Neyse, en azından öldürmeden sevmeyi öğrenecek kadar büyüdüm. Ama çok şükür, ara sıra avuçlarımın sızısından ağlayacak gibi olsam da ‘çok sevmek’ huyumdan vazgeçmedim.
Benim için, ‘Az’ın çok’ olmadığı tek şey sevgi çünkü.
sevdim mi tam severim, sildim mi bir kalemde #hikayeliküçükşeyler