“N’apayım içimden geliyor” saatleri
Bana göre, güneşin batışından hemen sonra, karanlık çökmeden az önce, günün en zor zamanıdır.
Daha ufacıkken, amcamın peşine takılıp güle oynaya gittiğim tatilde, tam bu vakitte “n’apiim amca ben de istemiyorum ağlamayı ama içimden geliyor” diye hıçkırmaya başladığım ve bunu tatil boyunca tekrarlamak suretiyle, adamı hayatından bezdirmişliğim var.
İşte tam şu an, günün o vaktindeyim: “N’apayım içimden geliyor” saatleri.
Artık ağlatmıyor da, beni içimin en korkutucu, en karanlık yerleriyle başbaşa bırakıp kayboluveriyor. “Hadi çık bakalım işin içinden çıkabilirsen” diyor. “Hem git ve ağlayan o minik kızı bul, ona söyle de ağlamak içinden geldi diye özür dilemesin, kendini tutmaya çalışmasın. Ona söyle içinden geldiği gibi koyversin.
Söyle de incelikler yüzünden kırılıp kırılıp ömrü boyunca, hem de günün bu saatlerinde, iç sıkıntılarına düşmesin.”
azı burda çoğu içimde #hikayeliküçükşeyler