Herman Hesse Agaçlar kitabinin Tezatlar bölümünde iki ağaçtan bahseder. Dev çiçekli büyük manolya ağacı ve saksıda bodur bir cüce servi. Cüce ağaç için “fazla alana ihtiyacı yok, kendini harcamıyor, yeğinlik ve kalıcılık çabası icinde, o doga degil akil, dürtü degil irade” diye yazmış. Eskiden olsa manolya benim sevdiğim derdim, olgunlaşmak bu olsa gerek, cüce serviye meylim arttı. Yine de gösterişli manolyaya da cüce agaca da çok hayranım. İnsanın da ağaçlar gibi “…tezatlara aldırmadan, kendinden ve haklılığından emin, güçlü ve dayanıklı” olanını seviyorum. Newroz pîroz be?
21 Mart, baharın başlangıcı, Londra
