bir mimar ya da bir küçük kara balık
Vedaları hiç sevmem diye başlayan onlarca yazı yazmışımdır. Bu yazı da onlardan biri olacaktı ki, nedense aklıma sevdiklerini aniden kaybeden insanlar düştü. Acaba onlar yitirdiklerine son bir veda etme şansı bulsalardı, üç-beş kelimecik söyleseler, sarılıp son bir kez koklasalardı, acıları minicik de olsa hafifler miydi? (Muhtemelen hayır.) İşte belki de bu sebeple, özellikle tekrar görme … >> Devamı
Akdeniz’in kıyısında oturmuşum, dalgalar ayaklarıma vuruyor, ben de dalgaların sesini dinliyorum. Şehrin bu yarısında denizin öğleden sonra çırpıntılı, havanın da esintili olduğunu, hatta sidik kokulu kabinleri ezbere biliyorum. ‘Buralılar’ın deniz sezonunu asıl Eylül’den sonra açtıklarını da. Bu ‘ezbere bilmek’ler hoşuma gidiyor. Hafızamdaki mekanların, tadların, kokuların neredeyse tamamını bir bir yitirirken, havanın, denizin huyunu bilmek, bana … >> Devamı
2023 yılında, dünyanın merkezi Londra’da Gatwick havalimanında oturmuş, uçak saati bekliyorum. Şu an çoktan havalanmış hatta yemek servisini tamamlamış olması gereken uçağımın, ne zaman kalkacağı, üç saatlik rötarın daha ne kadar uzayacağı meçhul. Acısız istediğim halde acı gelen yemeği yarım bırakıp, Pret’e geldim. Bir popcorn ve su aldım. Tuvalete baktığı için sakin olan köşeyi gözüme … >> Devamı
2 Eylül 2019- Kırmızı kaplı defterden “Sağ yüzük parmağımın ucunu kesmişim. İncecik ama derince bir kesik. Nasıl ve ne zaman kestiğimi hiç hatırlayamıyorum. Yakından bakınca bile zor görülüyor. Ama sızlıyor…ince ince…içten içe. Kesiği unuttuğum anda, bir şekilde bana kendini hatırlatıyor. Dışardan bakan için belli belirsiz bir iz. Ama benim elimi acıtıyor işte. İçimi sızlatıyor. Bu … >> Devamı
Uzun süren kışın bitimi ile Ceylan’ın kaygı bozukluğu tedavisinin bitimi aynı zamana denk geldi. Psikoloğu, başarısız olma korkusunun Ceylan’ı ele geçirdiğini ve onu hedeflerinin peşinde koşmaktan alıkoyan bir üşengeçliğe sürüklediğini tespit etmişti. Birlikte epeyce yol kat ettikten sonra terapisti, bundan sonrası için yaratıcı atölyelere ya da grup aktivitelerine katılmasını salık verdi ve çalışmalarını sonlandırdılar. Ceylan … >> Devamı
2015 yılında blogumu bu formatta yayına alırken yayınladığım ilk yazı, Delirmeyeceğim adını taşıyordu. Burayı benden başka okuyan ve linke Tık’lamaya üşenenler varsa aşağıya yazıyı kopyalıyorum. ‘ Delirmeyeceğim Çocukluğum ve hatta tüm yaşantım, belirli aralıklarla tekrar edilen, “Milli birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyulan şu günler” klişesi ile geçti. İlginçtir ki, ülkecek bu kelime öbeğini … >> Devamı
Dün kızlarla, taslak bir öykü üzerinden konuşurken eski günleri yad ettik, biraz da hayatımızdan gelip geçenleri yerin dibine sokup çıkardık. Görüşmeyi “Aman, iyi ki yapmışım!” diye bitirdim. O konuşmadan sonra bir sürü şey geldi gözümün önüne, hem gülüp, hem ağladığım ama yine de iyi ki yapmışım dediğim hikayeler. Bu anlatacağım da o günlerden kalma ufak … >> Devamı
Bugün 23 Eylül, sonbahar ekinoksu. Çevremde aklı başında bildiğim insanlar bile ritüellerden, şifalanmalardan filan bahsetmeye başlayınca pek güleceğim geliyor, çaktırmıyorum. Bu tantananın ortasında, bir tek Şamanların bu hasat ve içe dönüş dönemini nasıl karşıladıklarını merak ediyorum. O da sırf, geniş ailemin öteden beri süregelen bazı adetlerini, özellikle doğum ve ölüm sonrasında yapılanları, haklarında pek az … >> Devamı
İşten çıkıp, nehir kenarına geldim. Nehrin kimsenin pek rağbet etmediği bir köşesini keşfetmiştim aylaklık zamanlarımda, oraya gidip oturdum her zamanki gibi. Böyle sıradan yerler bulmak ve kafamda “buralar bana ait gizli köşeler” diye düşünmek hoşuma gidiyor. Aslında benimkisi biraz da suyun, ördeklerin ve çocuk seslerinin dışında minimum şeye, daha da açıkçası en az insana temas … >> Devamı
Evsiz insandan bir derece daha iyi durumda olandır kanepe insanları. Mutlaka misafirliğe kabul edildikleri bir yer, yatacakları bir kanepe sunulmuştur onlara. Sıcaktan kan ter içinde kalıp gözünü kırpmadan sabahı etmesi ya da uyandığında klima soğuğunun iliğini kemiğini çekmesi mühim değildir. Kanepe insanının yastığı çok alçaktır, yahut haddinden fazla yüksek, sabaha mutlaka boynu tutulur. Vücudunda ısırılmadık … >> Devamı