My Octopus Teacher, filmini izledigimde, dalgıç ile aralarında gelişen arkadaşlıktan çok, ahtapotun olağanüstü bilgeliğinden etkilenmiştim.
Ahtapotun doğumuyla başlayan yaşam döngüsü, türünün devamı için yeni bir ahtapot doğurmasının hemen ardından gelen ölümü ile kapanıyor. Bizim bilge ahtapot, koca okyanusta varoluş sebebini kavramış sakin sakin yaşayıp giderken, arada insan arkadaşının da kendine eşlik etmesine izin veriyor. Asıl güzel olansa, ahtapotun bu önlenemez döngüyü kabullenişinin, onu eylemsizliğe değil tam aksine, daha kararlı bir mücadeleye götürüyor olması. Söylenmeden, yılmadan, önüne çıkan engelleri aşa aşa, dönüp ardına bakmadan, yeni güne taşıyor kendini ahtapot. Ne etkileyici!
Yazdığının bu fotoğrafla ne alakası var canım, demeyin. Yazdım, çünkü bu minik eğrelti otu, kolunun birini bana uzatmış bir ahtapot gibi göründü gözüme.
Benim zihnim de böyle, ne yapayım, ona sus diyemem ki…
#hikayeliküçükşeyler