Tek başına “hikayenin” varlığı bile kahramanı güzelleştirmeye yeter bi’ şeyken, kendi yazdığınız hikayede yahut başkalarının hikayelerinde baş kahraman olmak çok güzel. Sosyal medya sağ olsun, neredeyse her gün başka bir kahramanlık duyar olduk; burayı fethetmeler, oradan başarı ile dönmeler, şurada çok sevilmeler. Bir de görünmez kahramanlar var oysa, zaman zaman, kendi rızasıyla ya da zorunda kalarak görünürlüğü bırakanlar. Edilgin ya da çekilmiş değil de görünmez olmayı seçenler. Onların anlattıklarında, suratınıza suratınıza vurmadığı için hiç de dikkatinizi çekmeyen naif ayrıntılar var çünkü. Örneğin çoğunun cümlesi ben yerine biz diye başlıyor, dokunuşu biri baş kahraman olmak üzere en az iki kişiyi etkiliyor.